Als je improviseert dan vertel je jouw verhaal via je instrument. Je wilt dan natuurlijk graag je luisteraars boeien. Daar is een hele simpele manier voor. Zo simpel dat bijna iedereen het vergeet…
Deze week ‘betrapte’ ik ook weer enkele cursisten die nogal druk speelden in de les. Oke, niet ADHD, maar door hun enthousiasme en omdat ze het best lastig vonden waren ze vooral bezig met hun ‘worsteling’ en zichzelf. Herken jij ook dat je dan meestal meer noten gaat spelen?
Als je een goede spreker observeert, dan gebruikt hij of zij bewust stiltes om woorden te benadrukken die de kern van de boodschap bevatten. Dat is ook de oplossing als je improviseert! Toen ik mijn cursisten daarop attendeerde knapten hun improvisaties meteen op.
Miles Davis was er een ware meester in. Een iconisch voorbeeld is zijn solo op So What op het album Kind of Blue uit 1959. Luister maar eens hoe veel stiltes er vallen. Daardoor krijgen de noten die hij wel speelt veel meer zeggingskracht. Oordel zelf
Saxofonisten spelen vaak druk, maar luister eens naar Cannonball Adderley in Flamenco Sketches, ook op Kind of Blue. Genieten!
Heb je misschien een tip voor een leuke jazz solo met heel veel rust? Ik ben benieuwd! Deel het dan even in het commentaarveld beneden, dan hebben anderen er ook meteen wat aan.
Satie (klassiek) is evenals kind of blue van Miles en Willow Wheep rs goed omfuSt in je saxofoonspeel te krijgen . Luister eens naar Satie V.g Herman
De drumsoli van Max Roach!!!
De meester van de rust, en vibrato en subpen, is Ben Webster
bv. https://www.youtube.com/watch?v=u_GfWfgytLI
Prachtige 🎷muziek Allard🎶Boukje ging spontaan ouderwets met mij “schuifelen “. Groetjazz, Jan Pieter