In memoriam over Phil Woods wel zeer op zijn plaats. Complimenten. PW voor mij een kanjer. Heel goed op dreef op de LP “More Blues and the Abstract Truth” van Oliver Nelson, de m.i. ondergewaardeerde opvolger van “Blues and the Abstract Truth”.
Ferdinand Povel vergeleek (Jazzwereld #1 1965 – fl 0,95 !!!) trouwens Phil Woods ooit met Herman Schoonderwalt en vond laatst genoemde in sommige opzichten misschien nog wel beter…
Die Europese jazzmuzikanten lijken wel eens wat ondergewaardeerd, maar de toppers komen bepaald niet alleen uit de US.