Een van de leuke dingen van kinderen vind ik, dat ze zich ontwikkelen tot eigen individuen met eigen hobbies en talenten. Zo weet mijn oudste zoon bijna alles van de eerste Wereldoorlog.

Kennen we inmiddels de omgeving van Verdun in Noord-Frankrijk al aardig goed met la Butte de Vauquois, het museum van de Eindhovense Jean-Paul in Romagne, de Kaisertunnel bij Lachalade, Fort Douamont en niet te vergeten Verdun zelf. Vorige week in de Dolomieten zagen we de overtreffende trap. 

Het was een heerlijk actieve vakantie. Bijna elke dag maakten we een wandeling van zo’n 5 tot 8 uur om overblijfselen van de strijd tussen de Italianen en de Oostenrijkers te bekijken Hierbij waren 1200 hoogtemeters op een dag eerder regel dan uitzondering. Nooit geweten dat hij wandelen zo leuk vond…

De ene site was nog indrukwekkender dan de andere. Monte Piana met uitzicht op de ‘Drei Zinnen’, Sas stria met een compleet verlaten dorp van de Oostenrijkers aan de voet van de berg nog intact, Cinque Tori met de grillige rotsen.

Maar wat het meeste indruk op mij persoonlijk maakte was de tunnel van ongeveer 300 meter bij de Falzaregopas, 15 km ten Westen van Cortina ‘d’Ampezzo. Uitgehakt in de rotsen door de Italianen. Niet horizontaal, … maar bijna VERTICAAL!

Eerst moet je van 1700 meter naar een klein steil pad op 2200 meter klimmen. Dat voert een ‘via Ferrata‘ naar de ingang van de tunnel. Daarna gewapend met een sterke zaklamp ruim drie kwartier bijna loodrecht omhoog ploeteren door een donkere gang, met af en toe een schietgat als opening. Als je dan naar buiten kijkt, word je beloond met een prachtig uitzicht.

Het stemmetje in mijn hoofd zeurde vooral dat het zwaar was, dat er geen einde aan kwam en vond dat we beter met de kabelbaan hadden kunnen gaan.

Ik observeerde mijn stemmetje en begon er plezier in te krijgen het tegen te spreken: ‘Nee gewoon doorgaan, dan kom je er vanzelf’. En inderdaad bereikten we de uitgang via een houten deur. Daarna nog even doorklimmen naar Lagazoui op ruim 2700 meter. 

Wat heeft dit nou met improviseren te maken?

Als je iets wilt leren, dan kom je ook weerstand tegen. Het is dan wel zo fijn als je onderweg ook kunt genieten en gewoon blijft volhouden. Je moet wel weten dat je een goede koers volgt natuurlijk. Dan bereik je je bestemming!

Ik help jou graag om gerichte stappen te zetten als je beter wilt leren improviseren. Dat je op koers blijft. Daarom organiseer ik binnenkort een aantal weekends in Duitsland. Je wordt helemaal in de watten gelegd en verzorgd met interessante lessen, fantastische maaltijden, een opname als prachtig aandenken en tijd om te relaxen in de prachtige natuur. En dat alles in in de topstudio van de Eifel, in Floisdorf. Op deze pagina vind je het complete aanbod.

Ook gaan in september weer de jaarcursussen van start. Compleet met jamsessies. Binnenkort meer daarover.

Wil je meer weten? Mail me gerust. Ciao!