Afgelopen maandag mocht ik examen doen als dirigent. Nu zou je denken dat ik dat wel even doe met mijn bak aan ervaring. 

Maar eigenlijk kwam er een heleboel naar boven uit mijn jeugd toen ik daar stond. En daar had ik best wel last van zo onder druk. Ik schat in dat jij sommige dingen ook wel herkent bij jezelf als je onder druk muziek maakt. Or am I wrong?

• Het stemmetje in mijn hoofd dat me onzeker maakt dat ik als beginnend dirigent meteen voor een professioneel orkest sta met gevorderde musici 
• De zucht naar perfectie die mij blokkeert in mijn spontaniteit 
• Moeite om echt verbinding te maken met mensen, omdat ik erg met ‘mijn ding’ bezig ben
• Ik had hooikoorts omdat ik het hele weekend buiten was geweest om te ontspannen

Gelukkig voelde ik tijdens mijn examen ook dat enorme verlangen om een orkest aan te sturen. Als jongetje dirigeerde ik soms al met de klassieke LP’s van mijn vader mee. En het mooie is dat het nu pas echt begint. Vergelijk het met autorijden. Als je je rijbewijs haalt kun je eigenlijk nog niet echt goed autorijden.

Ik mocht het programma van mijn examen zelf samenstellen. Daarom greep ik natuurlijk de kans aan om een deel  ‘lichte muziek’ te programmeren. Het liep allemaal gelukkig goed af: ik had als beoordeling zelfs een 17…  een 8 voor het eindexamen concert en een 9 voor de theorievakken.  

Bij blaasorkesten staat improviseren helaas eigenlijk nooit op het programma. Ik vind dat best raar. Alsof alleen jazzmuzikanten fantasie hebben. Onzin natuurlijk! Improviseren is zo ontzettend leuk. En iedereen kan het, als je het maar op een passende manier aangereikt krijgt.

Daarom heb ik een aantal goed in het gehoor liggende stukken geschreven voor blaas-orkesten waar je vrij makkelijk kunt improviseren, juist als je klassiek bent opgeleid. Mijn catalogus vind je trouwens hier.

Hoe kan het dan wel? De truc is dat je niet over akkoorden moet willen improviseren. In de video neem ik je even mee naar mijn examen. We spelen mijn compositie ‘Prayer and Dance of the Derwish’. 

In 2008 mocht ik optreden op het Eurovisie songfestival in Belgrado (Servië). Niet als zanger gelukkig, maar als ‘playbacker’ met het Metropole Orkest. Gelukkig mochten we ook een aantal live concerten verzorgen in Servië met de band Balkanopolis.

Ik raakte onder de indruk van de energie van die band en van al die onregelmatige Balkan ritmes. In het vliegtuig op de terugreis klapte ik mijn laptop open en noteerde wat ik in mijn hoofd had. Op Schiphol was het af. 

Het stuk opent met een soort gregoriaanse zang en gaat over in een geïmproviseerde meditatie. Daarna volgt een opzwepende dans in de stijl van de dansende Derwishen uit Turkije en het Midden-Oosten.  

De solist in de video is Vincent Klep op altsaxofoon. Klinkt heel indrukwekkend (hij is natuurlijk prof), maar in feite varieert hij de hele tijd maar met die ene toonladder die ik opgeschreven heb in de bladmuziek. En daar zijn ook klassiek opgeleide muzikanten heel goed in. Enjoy!