Als je improviseert neem je een risico. Je weet niet helemaal precies van te voren wat je gaat spelen omdat je gericht bent op wat er zich in het moment aandient. Dan kan het ook wel eens mis gaan. Als docent is het natuurlijk niet handig en helemaal niet leuk om je fouten te laten zien, maar ook ik schiet wel eens uit de bocht. Ik kan dan een nieuwe video opnemen, maar bij deze video heb ik dat toch niet gedaan. Mijn blooper is duidelijk te horen, maar veel interessanter is de opbouw van mijn improvisatie en hoe ik na mijn blooper mijn solo weer oppak alsof er niets is gebeurd.

Fouten horen bij het leerproces als mens. In de muziek wordt vaak heel oordelend en kritisch op fouten gelet. ‘Je moet zuiver spelen‘, ‘mag geen foute noten spelen als je improviseert‘ en zo is er nog een hele lijst. Fouten zijn onvermijdelijk, het gaat erom wat je er van leert en hoe je ermee omgaat. Het klinkt al veel vriendelijker als je fouten ‘vergissingen’ noemt of ‘groeistuipen’. Hoe voelt dat?

Wil je de begeleidingstrack die ik in de video gebruik, compleet inclusief bladmuziek, zodat ook jij lekker schaamteloos uit de bocht kunt vliegen en kunt oefenen om gewoon weer de draad op te pakken? Helemaal gratis. Stuur eventjes een reply op deze mail.

Op jouw muzikale groeistuipen,
Werner Janssen
improvisatiecoach