Miles Davis (1926 – 1991) was misschien wel de allergrootste vernieuwer in de jazzmuziek. Hij was vanaf ca. 1945 bij alle nieuwe ontwikkelingen betrokken. Van bebop, cool jazz, hardbop, modal jazz, tot fusion.
Hier hoor je hem bijvoorbeeld in een bebop setting met Charlie Parker in Tiny’s tempo. Nog niet als vernieuwer, maar als leergierig trompettistje van amper 20 jaar oud:
De cool jazz is de eerste stijl waarin Miles het voortouw nam. Als reactie op die hectische en snelle bebop. De meer relaxte feel van de West coast versus de opgejaagde feel van de East coast. Hier hoor je Boplicity van het album ‘Birth of the cool‘ uit 1950:
Een andere reactie op de bebop was de hardbop. Die ontstond rond 1955. Miles nam in 1956 voor het platenlabel Prestige de bekende serie albums Cookin’, Relaxin’, Workin’ en Steamin’, op. Hij speelde hierop samen met ondermeer John Coltrane en Sonny Rollins. Hier hoor je It could happen to you, een jazz standard die vaak op jamsessie word gespeeld:
Een klassieker van Miles uit de hardbop is zijn album ‘Milestones’ uit 1958 waar hij voor het eerst samen speelt met de saxofonisten John Coltrane en Cannonball Adderley. Hier hoor je Milestones:
In 1959 ontstond door Miles de Modal Jazz, gebaseerd op de kerktoonladders uit de Middeleeuwen. Zijn album ‘Kind of Blue‘ uit die periode wordt beschouwd als zijn grootste meesterwerk en een van de belangrijkste jazzplaten uberhaupt. Het is toegankelijke jazzmuziek. Op dit album zet hij zijn succesvolle samenwerking met de saxofonisten John Coltrane en Cannonball Adderley voort. Hier hoor je het super rustige en sfeervolle Flamenco Sketches:
Miles wilde zich blijven vernieuwen en verzamelde rond 1963 een aantal jongere invloedrijke muzikanten om zich heen, zoals pianist Herbie Hancock, drummer Tony Williams en saxofonisten Hank Mobley, George Coleman en later ook Wayne Shorter.
Legendarisch is zijn opname uit 1964 van Stella by Starlight op het album ‘My Funny Valentine‘, live at the Philharmonic in New York. In plaats van netjes over de hele vorm te spelen, wordt de vorm hier losgelaten. Erg spannend om naar te luisteren:
Met saxofonist Wayne Shorter, pianist Herbie Hancock, drummer Tony Williams en bassist Ron Carter heeft Miles weer een legendarische jazzgroep. Met deze jonge muzikanten geeft hij de hardbop weer een moderne impuls. Een goed voorbeeld is het nummer ESP op he gelijknamige album uit 1965:
Eind jaren ’60 en begin jaren ’70 omarmt Miles de grooves en instrumenten uit de popmuziek. Hij is voorloper van de stijl Fusion, waarin jazz en pop samen komen. Een goed voorbeeld van deze ietwat psychedelische muziek is Bitches Brew van het gelijknamige album:
Miles is erg gevoelig voor trends. Vanaf medio jaren ’70 moderniseert hij de jazz door nog meer de kant van de popmuziek te integreren. Eigenlijk is hij dan meer een rockster dan een jazzmusicus. Een voorbeeld hiervan is het commerciele album Human Nature. Je hoort hier zijn versie van deze song:
Miles geniet tot aan zijn dood in 1991 grote bekendheid en treedt ook in Nederland regelmatig op, bijvoorbeeld op het Northsea Jazz Festival.
Jamsessie Miles Davis op 10 mrt 2024
Zondag 10 maart is er een jamsessie waarin we 4 stukken van ‘Kind of Blue‘ gaan spelen met een live ritmesectie. Dat wordt genieten!!!
Ben je een redelijk gevorderde muzikant* en wil je eens lekker samen spelen met anderen en mijn tips krijgen waar je een half jaar mee vooruit kan? Meld je dan aan. Er zijn 12 plekken, waarvan er al 4 vergeven zijn. Tot en met 3 maart met vroegboekkorting.
Kijk hier voor meer info en om je aan te melden: https://improcircle.nl/winkel/jamsessie-miles-davis-kind-of-blue/
*Voorkom teleurstelling. Stuur gerust even een mailtje als je twijfelt om te kijken of de jamsessie voor jou geschikt is.
